Kahdo që kam shkuar

Kahdo që kam shkuar

Shkruan xhelal ferizi autori ne mergim

kahdo q ë kam ecë kahdo që kam shkuar
kam,dashtë që ta shnedrroj në varg
kullimin e valës,e zogun krashkruar
zenitin e kuqrremt nga larg

kahdo që kam shkuar,kam dashtë që ylberit
me i lidhë vargje,në shtat
kahdo që kam shkuar i kam këndu nderit
në vargun tim të gjatë

kahdo që kam shkuar kahdo që jam tretë
me vargun tim në gji
me varg krahëhapur mbi qdo dhe kam mbetë
poeti i huaj kalmegji


lakmo me i shkru gurit lakmo me i shkru hanes
lakmo përmbi kaltri
me i larmu ma shum valbardhat n' ,gjuhë të nanës
me shqipen, e ,lashtë ,plot larmi

kah do, q ë, kam shkruar kahdo që, kam shkuar
kam dashtë me e njoftë thellimin
me do vargje e germa n, qdo gjë i përkushtuar
me e njoftë, fundin e filimin

kahdo q ë,kam ecë me të drojshmin hap
edhe me hapin e lirë
poet i ,mjerë gjithkah turr e vrap,
me nxjerrë,me hirë e pahirë

me nxjerrë kuptimin me nxjerrë mahninë
që e ka ah lulja në fletë
me e nxjerrë at vrull që e shtynë rininë
me u sjellë rreth globit në jetë

me e,njoftë xixëllonjën me e njoftë nektarin
e bletes cakun ,ëmbëlsinë
me e njoftë,të huajin me e njoftë shqiptarin
me e njoftë ma thell dashurinë

me e njoftë sa ma shum me e,shëndrru në varg
edhe fjalen e fletes kur dridhet
edhe ,armikun kur derdhë helm e jargë
e bollen në trup kur lidhet

me i njoftë deshta caqet e cakun të prillit
që shtyn pranverat me ardhë
me e njoftë edhe,artin,t materjes t' zanafillit
e diten,qe lindi e bardhë

deshta me i njoftë vallet e ligjet fenomenet
e nyjet që jan gordiane
deshta me i njoftë kahjet që i kan nisë gjenet
me i shëndrru në varg,me një gjuhë vargane

o deshta me njoftë hijet që e,e mbulojnë token
deshta m i shëndrru në stil
në vargjet e miaj që ma mbulojnë koken
e vargun ta bëj bilbil

deshta dhe deshta shumqka deshta
mbasi me shpirtë i kam pa
me kriju vargje si rrushi nëpër vneshta
por vargu ma lot nuk po ka

deshta ta shterri vargun me gjak
ta shtryrdhi deri në të,fundit pikë
kur një ditë, e pashë vajtueshëm,me lak
hanen e diellin tue ikë

mbas tyre besa e ndera e maturija
e tjera vlera me varg
e un me vargjet e vrap kah bukurija
ti kthej u nisa në ag

vrap me vargjet e mija andej e këndej
gjithqka në varg me i,shëndrru
kahdo nëpër globe,deshta ti zbërthej
maniret që në mote jan ndrru


në gjithsecilen fjalë në gjithsecilin cak
deshta me mbjellë vargje,tjera
kërkoja spjegimet në qeliza e gjak
në qehre ku shndriste pranvera

vrapova me njoftë gra,qupa e vasha e qiken
e djem e burra e milet
vrapova me vargje per artin etiken
me shterrë shum penda si det

vrapova kahdo që ka qenësore
që bën hije mbi dhe
me pendë e me varg e m e shkronja dore
vrapova ndë r ,kombe e fe


vrapova me qjerrë maska e vampira
shtihues lëpirsa mbi sahana
vrapova me varg të shëndrroj, n'satira
në naten kur ikte hana

vrapova mbas rimave të operes të muzikes
mbas tingujve që i kan,aq mahni mister
notat e zërin që,nxjerret,mahnitës
qe dehë të mrekullueshmen pranverë


vrapova mbas ngjarjeve mbas ,shkaqeve ,të luftrave mizore
me hy në thelbin me varg ,në fenomen
në qelizat gjakpirse deshta,me fletore
me shkru ditare në refren


mbas gjygjeve gjykimeve e porot
gjykats e prokurorë
mbas mendjes së qoroditur ,në për muaj e mot
me lapsin e leter ne dorë

deshta me njoftë mishin e njeriut përbërjen strukturen
e lidhjen e krimit me krim
me ua njoftë holl fijen e lidhjen e uren
përse e duan kët mallkim


deshta thell kah dijet me ecë ma të shpejtë hapa
por shekujt po u dashka me i pi
me vargje e rrokje un n,për,mite u kapa,
n ,për shknecat varg e vi


vrap me njoftë bilbilin
vrap me e njoftë,edhe vesen
vrap me e njoft,currilin
me vrap me e njoftë,mëlmesen

vrap me kthye në varg
artin e vetimes
vrap me pa si ndjehet,
vala e gurgulllimes

turr e vrap me fol,me eren,me shegë
vrap me e shnëdrru vargun ,bibil degë më degë
vrap me pa kaltrinë si sharton me re
nisa vargje t' bardha nëpër qiell pa fre

kahdo vargje t' mija vrapuan nëpër pipa
kahdo n' për murrrane kahdo n' për tufane
nëpër skuta e ,thepa mbi shkambij ku hipa
nëpër shum humnera ,kam shartu n' gjuhë nane

kam shartu shum vargje ,me thelb n', hulumtime
kam shartu ,shum mendje,me,ambicje,, vlere
kam vrapu mbas motesh nëpër cak t', qdo stine
si nji zog cicrime kur shkon, me cak ere


o un që jam vet vrapi
i lindur mbi varg
kahdo që vrapoj,kah do hap mbas hapi
nëpër skuta t' botes n' qdo arqipelarg


deshta të jem vargu i vargut me fletë
deshta të njoh ,streset,e maskat, në jetë
deshta të njoh motet ,përse,stinve vijnë
në varg t, shëndrroj,motet,n' fjalë kur n'ë ne rrijnë

deshta ti bëj dasmat varg e rresht poeti
deshta të bëj,gzimet si nji poemë deti
deshta të bëj lotin curril,prej kaltrije
deshta të shkruaj,yllin në pika mahnije

deshta të shndrroj hanen në secilin varg
dritqiell që flet shndritshëm ,nga lartsitë aq larg
deshta qdo pikë shiu që bjen me ,la, fletë
në varg lulesh t, langut ,me,e bë varg e jetë

deshta me e bë vargun vargjet që jan t' mija
gjithqka që ka globi me e vargzu,fjalija
deshta me e shkri pyllin me at fllad t' lehtsisë
me e bë varg poeti,simbol të knaqsisë


deshta me i marrë qiellit pikat n' diell , t .kuqrremë
deshta me shkru vargun nëpër degë n' ,qdo pemë
deshte me ba varg gurin me plot rrudha
deshta ta shkrijë vargun kahdo q ë,shkon udha

deshta me shkri vargje me një mendje t' hollë
deshta me e shartue vargun me qdo shkollë
deshta me shartu vargun me shejtri
deshta me e pi globin e në art me e shkri

ti je vet mahnija o varg që hyn n' pore
kahdo n' fenomene ,n 'materje botrore
ti nxjerrë e shëndrron qdo gjë n, varg e fjalë
ti je varg që n' ,vargje kurr nuk din me u ndalë

vargu im i vargut me ato vargje t' ,gjata
ti je vet theksimi,si ty un nuk pata
tjetër dije ,e germë as fjalë të eksponimit
me ja nxjerrë materjes palcen e kuptimit


shkruar nga autori xhelal ferizi
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' '''''''''''