E u nji mend paski mendue

E u nji mend paski mendue

E u nji mend paski mendue
…………………….
nga autori xhelal ferizi
……………………………
eu nji mend' paskit mendue
në shpirtë e zemer ju palue

fort mi keni ato besime
se shqiptare penda ime

edhe vargu i diellatarit
ka me mbetë n’ mshirë t ‘mohimtarit

jo se ai zot nuk e ka shkrue
me mbetë vargu tue vajtue

ne doren tuej qe ë sht mizore
neper udhë te ftofta e rrmore

qe mi ka ai shpirti i juej
qe as n’ varg dot se’ pershkruej

ne ato te akujve te mjera shtresa
qe ju ndajnë me interesa

vargu im ësht i biri i qiellit
e ka shpirtin t’ rrezes t’ diellit

e s' perkulet sa t' jet jeta
ka me kndue per troje te veta

e me akuj s’ binjakzohet
në zogj magjik ai ligjerohet

se ma ka shpirtin rreztarë
e nuk hyn nder mohimtarë

as nuk rrin aty nuk mbinë

veq n ‘ per yje n’ mote e stinë

nuk ligjron te qyqet n’ verë
neper akuj e shpirta t’ mjerë

s’ ka me mbet vargu me vlerë

as nder plehra nuk do te mbihet
ne kohra qyqe nuk i rrihet

por se ne tjera te bardha rreze
qe do i sjell nji diell n’ per breze

nji diell tjeter e kohe e re
ka me i derdhë n’ ndenja si rrke

porsi rrkeja e gurgullima
në gjuhe magjike e rima rima

neper udhet rrezatare
ka me u kndue me gjuhë shqiptare

kahdo në ndjenja me vërrshue
ne emocione tue ndikue

të sternipat e teutes
ka me u kndue në tel t’ lahutes

s’ ka me mbetë nën shpirta shkje
se në fat t’ dielli ky ësht le

për me i dhanë kohrave sy
në ktehtra t’ djajve mos me u thy

por se sot shpirti i vampirit
nuk ka ndjenjë për varg t’ ilirit

as për fjalë të bardhë shqiptare
se damar't po u duan veq pare

andej fort j u e cë lakmija
e jo gjaku e bukuria

nuk i ndjejnë vargjet e mia

se në at gjak nuk ecë aroma
por opiumi aty e koma

vetmashtrimi e gjelozia

edhe errsira e shkurtpamsia

e bejn ligjin kah damari
e jo ndjenja e kandari

qe me matë ai ne shpirte pa hile
cakun te vargjeve karajfile

as ndoj tjeter vlerë shpirtrore
veq sarhoshet gjuhë kohore

qe po pshtjellen si rruspija
tu i mashtrue fiset e mia

eh lirikë ti mori gjane
fluturo mbi tokë dardane

fol me lule e klorofila
e shartou veq me bilbila

por ne shart t’lig ti kurr mos bjer
n’shpirtsi t’ liga e shpirta t’mjerë

qe n’ sundim rrijnë te pazarit
shesin shpirta n’ rrotë t’dinarit

per nje rrotë shkinë e pak pare
shkojne tue lue at lojë rrogtare

as mos rri ku rrin skllavëria
qafa shtre nen do rruspija

por se rri o vargu i mirë
me ylberin zemermirë

e nder bletë ku i thonë nektare
neper lule e bimë shqiptare

vargu im shpirti i shqiptarit
nuk hyn n' thunder t’ perdredharit

qe ma dredhë shpirtin si era
kah ti frynë ne vesh e mjera

ajo kohë e msymje zhgjyre
pare e ndyrë pa kurfar ftyre

e do maska soje te liga
qe mi mbajnë po ka dy biga

biga shpirti i mbajnë përpjetë
thue po jan merita vet

por meritë si kan dy pare
veq përulje pshtjellimtare

tue vrapue mbas pjat’s servile
shkelin vargjet karajfile

se ata jan msue me lpi
t ‘qifligarve mohimgji

edhe jargë e metelikun

por ky zhgjyr se shtron lirikun

vargje lirike te kohes se re
nga autori xhelal ferizi